Świadomość nigdy się nie zmienia; doświadczenie zmienia się zawsze. Z tego właśnie powodu każdy z nas czuje, że jest teraz tą samą osobą, którą był pięć minut temu, pięć dni temu, pięć lat temu lub kiedy był pięcioletnim dzieckiem.
Ale co tak naprawdę pozostaje w nas niezmienne?

Myśli, obrazy, uczucia, doznania, odczucia, aktywności i relacje, które formują „mnie”, czyli osobę, zmieniały się niezliczoną ilość razy w ciągu naszego życia. Pomimo tego odczuwamy każde z tych doświadczeń jako swoje, wyjawiając nasze rozpoznanie, że istnieje w nas stabilny fundament, któremu się doświadczenia przytrafiają lub do którego należą. Tym stabilnym fundamentem jest nasza jaźń, niezmienna obecność świadomości, którą esencjonalnie jesteśmy.

Szukamy szczęścia na zewnątrz, w sferze obiektów, substancji, aktywności i relacji oraz wewnątrz, w stanach umysłu – wiele razy czując smak szczęścia, ale nie wiedząc skąd pochodzi. Ono przenika treść doświadczenia, ale nigdy nie jest uchwytne jako doświadczenie, tak jak tęcza, nie wiemy skąd się wzięło. Jednakże nie można go znaleźć nie dlatego, że jest tak daleko, ale dlatego, że jest tak blisko.